آلومینیوم سری 7000 یکی از گروههای آلیاژی حیاتی در مهندسی مواد محسوب میشود. این آلیاژها به دلیل داشتن نسبت استثنایی استحکام به چگالی (Strength-to-Weight Ratio)، جایگاهی بیبدیل در صنایع استراتژیک پیدا کردهاند [1]. آلیاژهای این سری، بهویژه ۷۰۷۵، سنگ بنای تولید قطعات در صنایع پیشرفته نظیر هوافضا، حمل و نقل هوایی، تجهیزات نظامی، قالبسازی دقیق و قطعات ورزشی حرفهای (مانند قطعات دوچرخه و تجهیزات صخرهنوردی) هستند [1, 2]. با توجه به محدودیتهای تولید داخلی در حجم و کیفیت مورد نیاز برای کاربردهای فوق، واردات آلومینیوم سری 7000 به ایران یک ضرورت استراتژیک برای حفظ زنجیره ارزش صنایع پاییندستی به شمار میآید.
با این حال، واردات این کالای باارزش، نیازمند تسلط همزمان بر جزئیات فنی و متالورژیکی، مقررات پیچیدهی گمرکی، الزامات سختگیرانه استاندارد، و موانع مالی مربوط به تأمین ارز نیمایی و اخذ کد ساتا است. این گزارش تحلیلی، مسیری گامبهگام و حرفهای را برای فعالان بازرگانی که قصد ورود به این حوزه تخصصی را دارند، ترسیم میکند تا ریسکهای تجاری و قانونی به حداقل برسد.
شناخت فنی و متالورژیکی آلومینیوم سری 7000: الزامات خرید استراتژیک
در تجارت فلزات پایه، بهخصوص آلیاژهای حساس مانند سری 7000، شناخت دقیق مشخصات فنی کالا شرط اول موفقیت است. کوچکترین ناهماهنگی در ترکیب شیمیایی یا عملیات حرارتی میتواند محصول نهایی را غیرقابل استفاده سازد.
ترکیب شیمیایی و خواص برجسته آلیاژهای سری 7000
عنصر اصلی آلیاژی در سری 7000، فلز روی (Zinc) است. این عنصر در ترکیب با منیزیم و مس، سبب ایجاد استحکامی فوقالعاده بالا میشود که در مقایسه با بسیاری از فولادها قابلیت رقابت دارد [1, 3]. آلیاژ ۷۰۷۵ که شناختهشدهترین عضو این گروه است، از ترکیباتی شامل تقریباً ۵.۱ تا ۶.۱ درصد روی، ۲.۱ تا ۲.۹ درصد منیزیم، و ۱.۲ تا ۲.۰ درصد مس تشکیل شده است [3]. وجود کروم (حدود ۰.۱۸ تا ۰.۲۸ درصد) نیز در کنترل ساختار دانهای و بهبود خواص مکانیکی مؤثر است [3].
این آلیاژها دارای استحکام خستگی بسیار خوب و قابلیت ماشینکاری در سطح متوسط هستند [1]. با این وجود، چالشهای فنی مهمی نیز وجود دارد:
۱. جوشکاری و اتصال: آلیاژهای این گروه با روشهای معمول و تجاری به راحتی قابل جوشکاری نیستند و اغلب در سازههایی که نیاز به اتصال دائمی دارند، از پرچکاری استفاده میشود [2].
۲. مقاومت به خوردگی: مقاومت به خوردگی سری 7000 در سطح گروههای ۵xxx و ۶xxx نیست. به همین دلیل، برای کاربردهایی که در معرض محیط خورنده قرار میگیرند، معمولاً عملیات پوششدهی روی آنها انجام میگیرد و یا از ورقها و پلیتهای آلکلد شده (Alclad) استفاده میشود [2].
اهمیت عملیات حرارتی T73 در واردات بیلت
واردکنندگان باید در سفارشگذاری آلیاژهای سری 7000، دقت بسیار بالایی در تعیین وضعیت عملیات حرارتی (تمپر) داشته باشند. رایجترین تمپر، T6 است که بالاترین سطح استحکام کششی را ارائه میدهد. با این حال، در مواردی که قطعه نهایی در معرض تنشهای بالا و همزمان محیط خورنده قرار میگیرد (مانند قطعات هواپیما یا سازههای حساس)، تمپر T6 مستعد خطر “ترک ناشی از خوردگی تنشی” (Stress Corrosion Cracking یا SCC) است [2].
تجزیه و تحلیلهای فنی نشان میدهد که برای حذف این ریسک حیاتی، باید عملیات حرارتی T73 (مانپر T73) درخواست شود [2]. این تمپر، اگرچه ممکن است اندکی استحکام نهایی را کاهش دهد، اما مقاومت به خوردگی تنشی را به شدت افزایش میدهد. بنابراین، واردکنندهای که نیاز به آلیاژ ۷۰۷۵ برای قطعات حساس دارد، نباید تنها به استحکام بالای T6 بسنده کند، بلکه باید الزاماً تمپر دقیق مورد نیاز، مانند 7075-T7351، را در اسناد خرید و پروفرما قید نماید.
تفاوت بیلت و شمش در فرآیند واردات (HS Code و کاربری)
گرچه در زبان عامیانه، واژههای شمش (Ingot) و بیلت (Billet) اغلب بهجای هم به کار میروند، اما تفاوت فنی آنها در تجارت بینالمللی و کاربری صنعتی حائز اهمیت است.
- شمش (Ingot): شمش معمولاً بلوک فلزی اولیهای است که برای نورد کردن یا ریختهگری مجدد استفاده میشود [4].
- بیلت (Billet): بیلت میلهای بلند و جامد است که عمدتاً به عنوان ماده اولیه فرآیندهای شکلدهی ثانویه مانند اکستروژن (Extrusion)، آهنگری (Forging) یا نورد استفاده میشود [4]. بیلتهای آلومینیوم سری ۷۰۰۰ که برای اکستروژن دقیق یا فورجینگ قطعات حیاتی تولید میشوند، معمولاً از نظر ساختار دانهای و همگنی کیفیت بالاتری نسبت به شمشهای ریختهگری معمولی دارند.
از نظر طبقهبندی گمرکی ایران، شمش و بیلت آلومینیوم آلیاژی تحت فصل هفتاد و ششم (آلومینیوم و مصنوعات از آلومینیوم) قرار میگیرند [5]. کد تعرفه گمرکی (HS Code) که برای آلیاژهای آلومینیوم (شامل شمش و بیلت) استفاده میشود، ردیف ۷۶۰۱۲۰ است [6, 7].
تحلیل بازار جهانی، سورسینگ و ساختار قیمتگذاری
موفقیت در واردات، مستقیماً به شناسایی منابع موثق جهانی و درک دقیق مکانیسمهای قیمتگذاری این کالاها در بورس فلزات لندن (LME) وابسته است.
کشورهای اصلی تولیدکننده و چالشهای تامین جهانی
صنعت آلومینیوم جهانی تحت سلطه چند کشور بزرگ تولیدکننده است. جمهوری خلق چین بدون شک بزرگترین تولیدکننده آلومینیوم در جهان است و در سال ۲۰۲۳، تولیدی معادل ۴۱.۵ میلیون تن داشته که بیش از ۵۹٪ از تولید جهانی را تشکیل میدهد [8]. روسیه، هند و کانادا نیز از دیگر تولیدکنندگان مهم این فلز استراتژیک به شمار میروند [8].
برای واردکنندگان ایرانی، مسیرهای تأمین اغلب شامل کشورهای منطقهای و نزدیکتر است. سوابق تجاری نشان میدهد که تأمینکنندگان اصلی شمش آلومینیوم به ایران شامل کشورهایی نظیر عراق، روسیه، هند، اوکراین، امارات متحده عربی و گرجستان هستند 9.
در مقیاس جهانی، تقاضا برای شمشهای آلیاژی بسیار بالاست. به عنوان مثال، آلمان و ایالات متحده آمریکا در سالهای اخیر بزرگترین واردکنندگان شمشهای آلیاژی آلومینیوم در جهان بودهاند که این امر نشاندهنده نیاز مبرم صنایع پیشرفته به این مواد باکیفیت است [10].
وابستگی استراتژیک به واردات خارجی
با وجود تلاشها برای خودکفایی، تولید داخلی آلومینیوم ایران با چالشهای ساختاری مواجه است. کمبود منابع غنی بوکسیت، که ماده اولیه تولید آلومینا است، باعث وابستگی شدید کشور به واردات آلومینا و بوکسیت شده است [11]. اگرچه تولید شمش آلومینیوم اولیه در شرکتهایی نظیر آلومینیوم جنوب، ایرالکو و المهدی در هفت ماهه ۱۴۰۴ رشد داشته است `12، اما تولید آلیاژهای تخصصی و حساس سری ۷۰۰۰ در حجم انبوه و با استانداردهای دقیق مورد نیاز (مانند 7075-T73 برای هوافضا) همچنان یک چالش بزرگ باقی میماند.
بنابراین، واردات آلومینیوم سری 7000 برای صنایع پاییندستی حیاتی ایران نه یک انتخاب رقابتی، بلکه یک ضرورت استراتژیک برای حفظ کیفیت محصول و جلوگیری از توقف خط تولید است. در نتیجه، واردکننده باید همواره قیمت تمامشده داخلی (که گاهی تحت تأثیر قیمتگذاری دستوری قرار میگیرد) را با قیمتگذاری جهانی (LME به اضافه پریمیوم) مقایسه کند تا زمان بهینه خرید را مشخص سازد.
ساختار قیمتگذاری: نرخ پایه LME و Billet Premium

قیمتگذاری بیلت و شمش آلومینیوم سری 7000 از یک ساختار دو جزئی تبعیت میکند که درک آن برای مذاکرات تجاری حیاتی است.
۱. نرخ پایه (LME Official Price): قیمت پایه آلومینیوم در سطح جهانی بر اساس نرخ رسمی بورس فلزات لندن (LME) تعیین میشود [13]. این نرخ بر حسب دلار آمریکا در هر تن محاسبه میشود و قیمتهای روزانه و سهماهه را ارائه میدهد [13, 14]. نرخ LME مرجع جهانی برای تسویه قراردادهای آلومینیوم اولیه و ثانویه است.
2. پریمیوم بیلت (Billet Premium): قیمت نهایی آلیاژ سری ۷۰۰۰ شامل نرخ پایه LME به اضافه یک مبلغ اضافی به نام “پریمیوم” است [15]. این پریمیوم هزینههای جانبی تولید فلز آلیاژی با کیفیت بالا را پوشش میدهد، شامل:
* هزینه عناصر آلیاژی گرانقیمت (روی و مس).
* هزینههای ریختهگری پیشرفته (کستینگ).
* هزینههای عملیات حرارتی دقیق (مثل T6 یا T73).
* هزینههای منطقهای حمل و نقل و انبارداری.
به دلیل پیچیدگیهای فرآیند تولید و عناصر گرانتر، بیلت سری ۷۰۰۰ ذاتاً هزینه تولید بالاتری دارد [1]. پریمیومها معمولاً بر اساس منطقه جغرافیایی (مانند پریمیوم منطقه غرب میانه آمریکا) و نوع آلیاژ، بهصورت جداگانه معامله میشوند [15].
مراحل اجرایی و الزامات قانونی واردات به ایران (از ثبت سفارش تا ترخیص)
فرآیند واردات آلومینیوم سری 7000به دلیل ماهیت فلزات پایه و کنترلهای ارزی، دارای مراحل قانونی و گمرکی سختگیرانهای است.
پیشنیازهای بازرگانی و الزامات کارت بازرگانی
۱. کارت بازرگانی تخصصی: بازرگانانی که قصد واردات شمش و بیلت آلومینیوم را دارند، ملزم به داشتن کارت بازرگانی معتبر و اثبات سابقه مرتبط در واردات یا ترخیص فلزات پایه هستند 9.
2. ثبت سفارش و پروفرما: اولین قدم رسمی، اخذ مجوز ثبت سفارش از وزارت صنعت، معدن و تجارت (صمت) است. این فرآیند از طریق سامانه جامع تجارت انجام میشود. ثبت سفارش باید شامل جزئیات کامل فنی کالا از جمله نوع آلیاژ (مثلاً ۷۰۷۵)، تمپر (T6 یا T73) و استانداردهای بینالمللی مرجع باشد 9.
بازرسی کیفی (Inspection) و استانداردهای الزامی
بیلت آلومینیوم سری 7000 کالایی با استاندارد اجباری تلقی میشود و بازرسی کیفی آن یکی از مهمترین موانع ترخیص است.
۱. تأییدیه سازمان استاندارد: مجوز اصلی برای ترخیص، تأییدیه سازمان ملی استاندارد ایران است که مطابقت ترکیب شیمیایی و خواص فنی کالا با استانداردهای ملی و بینالمللی را تأیید میکند 9.
2. بازرسی در مبدأ (COI): واردکنندگان باید پیش از حمل کالا، یک شرکت بازرسی مورد تأیید را هماهنگ کنند تا نمونهبرداری و آنالیز شیمیایی دقیق محموله انجام شود [9, 16]. این آزمایشها شامل تعیین استحکام کششی، سختی، و ترکیب شیمیایی (مقدار روی، منیزیم و مس) است [3, 16]. این بازرسی تضمین میکند که بیلتها عاری از عیوب سطحی مانند ترک یا حباب باشند [16]. نادیده گرفتن این بازرسی پیش از ورود، ریسک توقف کامل محموله در گمرک مقصد را به دنبال دارد.
حقوق ورودی و عوارض گمرکی
شمش و بیلت آلومینیوم آلیاژی تحت کد تعرفه ۷۶۰۱۲۰ طبقهبندی میشوند. بر اساس مقررات گمرکی سالهای اخیر، ماخذ حقوق ورودی این کالا به شرح زیر است:
- حقوق گمرکی: ۴ درصد [6].
- سود بازرگانی: ۰ درصد [6].
کالاهایی که ذیل این ردیف تعرفهای قرار میگیرند، معمولاً در وضعیت “فعال و مجاز به واردات” قرار دارند و با توجه به اینکه به عنوان مواد اولیه تولیدی طبقهبندی میشوند، از سود بازرگانی صفر درصد برخوردارند. با این حال، استعلام بخشنامههای جدید وزارت صمت و گمرک در زمان ثبت سفارش ضروری است.
سازوکارهای مالی، تخصیص ارز و مدیریت ریسک پرداخت
پیچیدهترین بخش واردات به ایران، مدیریت جریان مالی و تأمین ارز مورد نیاز است که تحت نظارت بانک مرکزی و سامانه نیما انجام میگیرد.
طبقهبندی کالایی و نحوه تأمین ارز (سامانه نیما)
بیلت و شمش آلومینیوم سری ۷۰۰۰ به دلیل استفاده در صنایع تولیدی و ماهیت مواد اولیه، معمولاً در گروههای کالایی ۲ یا ۳ طبقهبندی میشوند [17]. نحوه تأمین ارز برای این گروهها از محل “ارز نیمایی” حاصل از صادرات است.
- تأمین ارز نیمایی: ارز مورد نیاز برای واردات این مواد اولیه از محل ارز حاصل از صادرات پتروشیمی، صنایع فولادی، یا سایر صادرکنندگان تأمین و در سامانه نیما عرضه میشود [17].
- چالشهای ارزی: تحریمها و الزامات مربوط به بازگشت ارز حاصل از صادرات به سامانه نیما، میتواند نوساناتی را در عرضه ارز ایجاد کند. تولیدکنندگان ایرانی همواره با این چالش مواجه هستند که کمبود نقدینگی و مشکلات در تأمین ارز از طریق سیستم بانکی، روند واردات مواد اولیه ضروری را با وقفه روبهرو میسازد [18].
ضرورت اخذ کد ساتا (SATA Code) و اعلامیه تأمین ارز
یکی از مهمترین الزامات ترخیص کالا، که مستقیماً به فرآیند تأمین ارز گره خورده است، دریافت کد ساتا (کد شناسایی ساتا) است.
- کد ساتا چیست؟ این یک کد ۱۴ رقمی است که توسط بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران، پس از تأیید منشأ ارز کالای وارداتی و اطمینان از مطابقت ارز تخصیصداده شده با سفارش ثبت شده در سامانه جامع تجارت، صادر میشود [19, 20].
- کاربرد حیاتی در گمرک: واردکننده بدون در دست داشتن کد ساتا، قادر به تنظیم اظهارنامه گمرکی نخواهد بود و پروانه کد سبز گمرکی (مجوز خروج کالا) صادر نمیشود [19]. این کد نشانگر قانونی بودن منشأ ارز و تأییدیه بانک مرکزی برای ادامه فرآیند ترخیص است.
مدیریت زمان مالی در مقابل زمان حمل و نقل
یک اشتباه رایج در فرآیند واردات، عدم هماهنگی میان زمانبندی مالی و لجستیکی است. تجربه نشان میدهد که فرآیند تأمین ارز و اخذ کد ساتا (فرآیند مالی) به دلیل بوروکراسی بانکی و محدودیتهای ارزی، اغلب کندتر از فرآیند فیزیکی حمل کالا است. به این معنی که کالا ممکن است به گمرک مقصد برسد و قبض انبار دریافت کند `9، اما واردکننده به دلیل آماده نبودن کد ساتا، نتواند اظهارنامه را ثبت کند.
نتیجه این ناهماهنگی، ماندگاری طولانیمدت بیلتها در انبار گمرکی و تحمیل هزینههای سنگین دموراژ (حق توقف) و انبارداری است. بنابراین، یک واردکننده حرفهای باید فرآیند تخصیص ارز و اقدامات بانکی را (چه از طریق LC و چه T/T) بهصورت همزمان و پیشرو نسبت به فرآیند تولید و حمل فیزیکی آغاز نماید تا به محض رسیدن محموله به بندر مقصد، آمادگی کامل برای ترخیص وجود داشته باشد.
روشهای پرداخت بینالمللی (LC و T/T)
انتخاب روش پرداخت بینالمللی برای خرید بیلت آلومینیوم بستگی زیادی به سطح اعتماد میان طرفین و محدودیتهای بانکی ناشی از تحریمها دارد.
- اعتبار اسنادی (LC): این روش یکی از امنترین راههای پرداخت است. بانک خریدار متعهد میشود وجه را تنها در صورتی به فروشنده پرداخت کند که اسناد حمل و مدارک مطابق با شرایط قرارداد ارائه شوند [21]. LC امنیت بالایی برای هر دو طرف فراهم کرده و ریسک عدم پرداخت یا عدم تحویل کالا را کاهش میدهد [21].
- حواله تلگرافی (T/T) و پیشپرداخت: به دلیل دشواری استفاده از LC در شرایط تحریم، بسیاری از بازرگانان ایرانی ناگزیر به استفاده از روش حواله T/T (پیشپرداخت جزئی یا کلی) از طریق صرافیهای معتبر بینالمللی میشوند [22]. اگرچه این روش سرعت بالایی دارد، اما ریسک بالایی را متوجه خریدار میکند، بهخصوص در معاملات با فروشندگان جدید، و نیازمند بررسی دقیق اعتبار فروشنده و پوشش بیمهای مناسب است [21].
فرآیند لجستیک، بیمه و ترخیص نهایی از گمرکات داخلی
پس از انتخاب تأمینکننده و تعیین روش پرداخت، مدیریت لجستیک و فرآیند ترخیص نهایی، مرحله اجرایی واردات است.
انتخاب اینکوترمز مناسب برای حمل بیلت آلومینیوم
انتخاب اینکوترمز (Incoterms) مناسب، مسئولیتهای فروشنده و خریدار در قبال هزینهها و ریسکهای حمل را تعیین میکند.
- CFR (Cost and Freight): در این حالت، فروشنده مسئول پرداخت هزینههای کالا و حمل تا بندر مقصد است. اما نکته حائز اهمیت این است که ریسک مفقودی یا آسیب به کالا، پس از تحویل در کشتی در مبدأ، بر عهده خریدار است [23].
- CIF (Cost, Insurance, and Freight): در شرایط CIF، فروشنده علاوه بر هزینه حمل، موظف به تهیه بیمهنامه حمل (با حداقل پوشش) است [24]. خریدار مسئول تخلیه در بندر مقصد، پرداخت عوارض و هزینههای ترخیص واردات است [24].
به دلیل ارزش بالای بیلت و شمش آلومینیوم سری ۷۰۰۰، توصیه میشود خریدار از اینکوترمز CIF استفاده کند یا راساً پوشش بیمهای جامع (مانند بیمه تمام خطر) را برای حمل بینالمللی تهیه نماید تا از پوشش کامل در برابر خسارات احتمالی اطمینان حاصل شود.
اسناد و مدارک ضروری برای اظهارنامه گمرکی
برای ورود به مرحله ترخیص، جمعآوری دقیق مجموعهای از اسناد قانونی، تجاری و بانکی ضروری است.
- اسناد فیزیکی: پس از رسیدن محموله به گمرک مقصد، اولین گام اخذ قبض انبار گمرکی و ترخیصیه از شرکت حملونقل است [9, 25].
- اسناد تجاری و مالی: مدارک کلیدی مورد نیاز برای تنظیم اظهارنامه عبارتند از: فاکتور تجاری (Invoice)، پکینگ لیست (Packing List)، گواهی مبدأ (Certificate of Origin)، بیمهنامه، و وکالتنامههای گمرکی 9.
- مجوزهای قانونی: ارائه گواهی بازرسی (COI) از شرکتهای مورد تأیید، مجوز ثبت سفارش وزارت صمت، و مهمتر از همه، کد ساتا (اعلامیه تأمین ارز) الزامی است 9. همچنین، ثبت شناسه کالا در سامانه جامع تجارت بخشی از الزامات قانونی است.
اقدامات نهایی ترخیص و اخذ کد سبز
پس از ارائه مدارک، فرآیند نهایی ترخیص در گمرک آغاز میشود.
۱. اظهارنامه الکترونیکی: با ارائه کد ساتا و سایر اسناد، اظهارنامه گمرکی در سامانه EPL تکمیل و ثبت میشود 9.
2. تشریفات گمرکی و ارزیابی: کالا وارد مسیرهای گمرکی (سبز، زرد یا قرمز) میشود. در صورت لزوم، ارزیابی کالا و نمونهبرداری برای تطبیق با استانداردهای اعلامی انجام میگیرد.
3. پرداخت هزینهها: پرداخت حقوق ورودی (۴٪)، عوارض، مالیات بر ارزش افزوده و هزینههای جانبی بندری و انبارداری صورت میگیرد.
4. اخذ کد سبز: با اتمام موفقیتآمیز تشریفات، پروانه الکترونیکی گمرکی (کد سبز) صادر میشود که مجوز نهایی خروج کالا از گمرک است 9.
5. رفع تعهد ارزی: آخرین مرحله، ارائه کد برگ سبز گمرکی به بانک عامل است تا فرآیند تعهدات ارزی واردکننده نهایی شده و رفع تعهد صورت گیرد 9.
نقش حقالعملکار متخصص در واردات فلزات
با توجه به حجم و ارزش بالای بیلت آلومینیوم سری ۷۰۰۰ و لزوم دقت در اظهار کد تعرفه و مشخصات آلیاژی، هرگونه اشتباه در تنظیم اظهارنامه یا تأمین اسناد میتواند منجر به توقف طولانیمدت کالا و جریمههای سنگین گمرکی شود. انتخاب یک شرکت ترخیصکار حرفهای و مجرب که دارای سابقه تخصصی در واردات فلزات پایه و آلیاژهای حساس است، به عنوان یک عامل کلیدی موفقیت محسوب میشود 9. این تخصص، روند ترخیص را تسریع کرده و اطمینان میدهد که تمام قوانین و مقررات فنی و ارزی بهدقت رعایت شدهاند 9.
نتیجهگیری و جمعبندی
واردات آلومینیوم سری 7000 فرآیندی تخصصی است که نیازمند دانش متالورژیکی عمیق در کنار مهارتهای بازرگانی خارجی است. این آلیاژهای استحکام بالا، ستون فقرات صنایع استراتژیک کشور هستند و تأمین آنها باید با حداکثر دقت انجام شود.
موفقیت در این مسیر منوط به رعایت دقیق سه حوزه کلیدی است: تضمین فنی (درخواست تمپر مناسب مانند T73 برای کاربردهای حساس و انجام بازرسی دقیق کیفی مطابق با استانداردهای بینالمللی)، انطباق قانونی (ثبت سفارش صحیح تحت کد ۷۶۰۱۲۰ و پرداخت حقوق ورودی ۴٪)، و مدیریت مالی (تأمین بهموقع ارز نیمایی و اخذ کد حیاتی ۱۴ رقمی ساتا پیش از رسیدن کالا به گمرک). مدیریت یکپارچه زمان مالی و لجستیکی، کلید عبور از موانع گمرکی و تضمین تزریق بهموقع مواد اولیه به خطوط تولید کشور است. با بهرهگیری از مشاوران بازرگانی متخصص، فعالان این حوزه میتوانند این مواد استراتژیک را به صورت قانونی، کارآمد و بدون ریسک به بازار داخلی وارد نمایند.

منابع
- قوانین واردات و ترخیص شمش آلومینیوم از گمرک, accessed on November 10, 2025, https://irclearance.com/blog/tarkhise-shemshe-alominiyoum/
- رشد ۰.۴ درصدی تولید شمش آلومینیوم کشور در ۷ ماهه امسال, accessed on November 10, 2025, https://borna.news/fa/news/2277357/%D8%B1%D8%B4%D8%AF-%DB%B0%DB%B4-%D8%AF%D8%B1%D8%B5%D8%AF%DB%8C-%D8%AA%D9%88%D9%84%DB%8C%D8%AF-%D8%B4%D9%85%D8%B4-%D8%A2%D9%84%D9%88%D9%85%DB%8C%D9%86%DB%8C%D9%88%D9%85-%DA%A9%D8%B4%D9%88%D8%B1-%D8%AF%D8%B1-%DB%B7-%D9%85%D8%A7%D9%87%D9%87-%D8%A7%D9%85%D8%B3%D8%A7%D9%84




ارسال پاسخ